نیش است که فرو می رود گاهی

آقا جان نگو! حرف درد دار نزن. تو می گویی , رد می شوی و هیچم ملتفت نیستی که اشک در می آوری...خودم دیدم,  اشک های فاطمه را دیدم.
 جلوی یک آدم بدبخت که به بدبختی خودش واقف است ادای یک آدم خوشبخت را در نیاورید لطفا. جلوی آدمی که خانواده اش نصفه نیمه شده , پز ِ " من در یک خانواده ی خوشبخت"  نیایید لطفا. نکنید این کارها را....نکنید.
 آدم ِ کنار , آدم ِ ساکت , بیشتر حواسش هست.و من کنار بودم و ساکت  وسط دیالوگ های آن طور عوامانه ی شما چند نفر, من ِ بیحواس حواسم به چشمهای قرمز فاطمه بود ,شماها ندیدید؟